Een professor plaatst, voor de filosofieles te beginnen, enkele voorwerpen voor zich op zijn bureau. Zonder iets te zeggen nam hij, toen de les begon, een grote lege mayonaisepot en hij vult hem met golfballen. Hij vroeg aan de studenten of de pot vol was en zij antwoordden bevestigend.
De professor kiepte een bak steentjes in de pot en voorzichtig schuddend verdeelde hij ze. De steentjes namen de plaats in tussen de golfballen. Hij vroeg opnieuw of de pot nu vol was en de studenten antwoordden bevestigend.
De professor, kiepte een bak zand in de pot. Natuurlijk was er nog plaats voor het zand tussen de steentjes en de golfballen. Hij vroeg nog eens aan de studenten of de pot nu vol was en weer bevestigden ze dat unaniem.
De professor nam van onder zijn bureau twee glazen rode wijn en schudde ze helemaal in de pot, alle plek opvullend tussen de zandkorrels. De studenten lachten!
“Nu”, zei de professor toen het lachen verstomde, “zou ik willen dat jullie deze pot als jullie leven beschouwen. De golfballen zijn de belangrijke zaken; jullie familie, jullie kinderen, jullie gezondheid, jullie vrienden en de zaken waar jullie aan gehecht zijn; zaken die als ze over zouden blijven als al het andere verloren zou zijn toch nog jullie leven zin zouden geven.”
“De steentjes zijn de andere zaken die er toe doen, zoals jullie werk, jullie huis, de auto. Het zand is al het andere, de kleine dingen.”
“Als jullie deze pot eerst met zand vullen”, vervolgde hij, “zou er geen plaats overblijven voor de steentjes en de golfballen. Hetzelfde gebeurt in het leven. Als jullie teveel tijd en energie besteden aan de kleine dingen, blijft er geen tijd meer om aan de werkelijk belangrijke zaken te besteden.”
“Zorg goed voor de dingen die fundamenteel zijn voor jullie geluk. Speel met jullie kinderen, hou je gezondheid onder controle. Neem jullie partner mee uit eten. Speel nog 18 holes! Ga nog een rondje skieën! Er is altijd nog wel tijd om het huis op orde te brengen, het vuil weg te gooien. Stel prioriteiten, de rest is slechts zand.”
Een studente stak de hand op en vroeg waar de wijn voor stond. De professor lachte. “Ik ben blij dat je dat vraagt. Die dient ervoor om te laten zien dat hoe vol en druk jullie leven ook lijkt, er altijd plek is voor een paar glazen wijn met een goede vriend”.
Geniet van het leven, er is zoveel te beleven…… 😛
Erg leuk! 🙂
Ik ken en herken het verhaal; blijft mooi om te lezen! Dank je wel voor het delen!
Hoi Martien,
Mooi verhaal en het klopt helemaal.
Wij met onze stress banen komen daar vaak te laat achter en worden dan gewaarschuwd door een flinke breuk in die pot! Herstellen kan maar duurt vaak lang. Gelukkig kom je er vaak sterker en wijzer uit.
Groeten,
Hans
Dit noem ik nu eens duidelijk uitleggen!!