Wat was het een regenachtige zaterdag zeg. Doordat ik een nekhernia heb opgelopen moet ik het, zeker in de weekenden, rustig aan doen. Geen sport, geen huishoudelijke klussen, dus lekker in mijn luie stoel met een goed boek er bij, de pijn verbijten en hopen op snel herstel. Men zegt immers dat, wanneer je je lichaam goed in acht neemt, herstel dichtbij is.
Het is even wennen om niet de dingen te doen die je graag doet. In mijn eigen “Humberto Tan” stoel (waarom verkoopt deze man nu ook al stoelen??) las ik een bericht van Jasper Alblas. Zijn missie is: mensen met een niet optimale gezondheid of overgewicht weer gezond te krijgen. Veel gezondheidsproblemen kunnen verholpen worden door je levensstijl aan te passen. Aangezien ik zijn aanpak al een aantal jaren volg (met als gevolg een hernia, ja, ja, ik weet het…) ervaar ik wel dat zijn manier van omgaan met je eigen ik als een warm bad voelt.
Hij refereerde aan een boek dat hij had gelezen, een boek wat ik zelf niet zo snel zou pakken, “The Practicing Mind” geschreven door Thomas M. Sterner, een jazz pianist.
De boodschap uit dit boek is me bijgebleven en vertelt een belangrijke levensles voor iedereen maar zeker ook voor ondernemers die in een bepaald veranderingsproces zitten.
In het boek vertelt Sterner dat we in de Westerse maatschappij altijd maar gefocust zijn op de uitkomst van iets en dat we nooit genieten van het proces ernaar toe.
Als we in de auto zitten, zijn we alleen maar bezig met naar de uiteindelijke bestemming te komen, we genieten niet van de autorit. De rit wordt als een noodzakelijk kwaad gezien.
Als we piano leren spelen, genieten we niet van het leren, we willen zo snel mogelijk die ene popsong foutloos kunnen spelen.
En je voelt hem al aankomen, als we veranderplannen hebben als ondernemer dan willen we maar één ding: zo snel mogelijk resultaat behalen en succes vieren.
Volgens Sterner komt dit omdat we in ons kinderjaren al gauw genoeg opgelegd krijgen dat alleen het eindresultaat telt. Op school bijvoorbeeld, word je afgerekend op het cijfer dat je voor een toets haalt, de uren studeren worden niet beloond.
Mijn aandacht werd nog groter toen ik las dat Sterner schreef dat, als je op deze manier te werk gaat, je het grootste deel van de tijd simpelweg gefrustreerd bent. Dit gaat ten koste van je lijf, leden en mindset. De frustratietijd duurt immers veel langer dan het ‘genietmoment’. Denk maar aan de autorit naar je vakantiebestemming. Ik ben ervan overtuigd dat menig huwelijk in deze uren op de proef wordt gesteld.
Denk er maar eens over na, als je een bepaald liedje op de piano wilt leren ben je vaak weken bezig om dit onder de knie te krijgen, en vervolgens speel je het liedje in een paar minuten uit. Was dat het nou? Heeft dit nou zoveel tijd gekost?
Als je het oefenen van een liedje als vervelend ervaart, dan is de kans heel groot dat je na een paar dagen opgeeft.
En… als je veranderplannen maakt en de weg ernaar toe als vervelend of als een restrictie ervaart, dan is de kans heel groot dat je niet gaat komen op de plek waar je graag naar toe wilt.
Door te genieten van het proces om ergens te komen volgt het resultaat vanzelf. Zonder frictie, zonder frustratie. Genieten van je frustratie dus.
Indien je een verandering zo aanpakt zal succes veel dichterbij zijn dan je in eerste instantie denkt en wordt frustratie een bijzonder iets om te ervaren.
Laat wat van je horen